Marcus Zusak "Moje tak zwane życie"

Kaja

autor: Markus Zusak
tytuł: "Moje tak zwane życie"
liczba stron: 127
wydawnictwo: Amber

Z tyłu książki przeczytałam: Marcus Zusak, młody autor niezwykle autentycznych powieści dla młodzieży, które w nowatorskiej stylistyce oddają poruszający obraz dorastania. Zachęcona, czytam dalej. (...) "Moje tak zwane życie uznano natychmiast za wydarzenie literackie. Krytyka nazwała książkę nową falą w literaturze w młodzieżowej. Co za fenomen, pomyślałam, może warto byłoby przeczytać? Jak się okazało książka ta opowiada o "Cameronie Wolfie. Nieudaczniku. Kimś, kto nie ma kumpli. Ani dziewczyny. Ani forsy. Kimś, kto ma kapitalne pomysły, z których nic nie wychodzi. Kimś, kto chciałby być kimś. Ale jest nikim...

Czytając książkę byłam do niej nastawiona bardzo pozytywnie. Może dlatego troszeczkę się zawiodłam. Jest całkiem zwyczajna. Opowiada o przeciętnym nastolatku, który ma problemy ze sobą. Nie potrafi znaleźć sobie dziewczyny, dobrej pracy. Nie potrafi nawet zrozumieć swojego otoczenia. Jest zupełnie inny od swojego rodzeństwa. Steva, odnoszącego sukcesy w sporcie, Sary, która każdą wolną chwilę spędza ze swoim chłopakiem, Rube'a który jest skomplikowany i nikt nie potrafi go rozgryźć.
Ogólnie mówiąc, uważam, że książka jest dobra...ale nie wspaniała. Jest zwykłą książką o zwyklym nastolatku i jego zwyczajnych problemach... i niezwyczajnych pomysłam jego brata Rube'a.

To możecie przeczytać z tyłu książki:
Oryginalna forma łącząca narrację dziennika z metaforycznymi opisami snów w niepowtarzalny sposób splata rzeczywistość z fikcją, składając się na przygnębiający obraz kilku tygodni z życia nastolatka. Nie ma tu wielkiej przygody, jest zwyczajność, przeciętność, nijakość. Jest przepaść dzieląca bohatera od otoczenia, osamotnienie i rozczarowanie. Nie ma wiary w siebie, miłości, perspektyw ani nadzieji. Jest wrażliwy młody człowiek, który pragnie udowodnić swoją wartość i nadać sens swojemu jałowemu życiu. To prawdziwa psychologiczne, niepozbawiona humoru farsa, a jednocześnie poetycka, doskonała litercako gorzka przypowieść o samotności, wyobcowaniu, dorastaniu i rozpaczliwej potrzebie zaznaczenia swojego istnienia.

Bibliotekarz_Phil

Och, ileż jest takich książek o problemach nastolatków...I jak trudno znaleźć wsród nich orginalną.

tylkoprawda

wydaje się niebanalna.
może kiedyś po nią siegne Smile

milak

Ja nawet o niej nie słyszałam Razz

Ale pewnie się za nią zabiorę w najbliższym czasie.